تعيين سطح امنيت سيستم قدرت، بهطور سنتي با استفاده از معيارهاي قطعي انجام ميپذيرد. با استفاده از اين معيار در نهايت نقاط بهرهبرداري سيستم قدرت به دو دسته داراي امنيت و فاقد امنيت دستهبندي ميشود. اگر در صورت وقوع يک خطاي مشخص، متغيرهاي بهرهبرداري از حدود خود خارج شو چکیده کامل
تعيين سطح امنيت سيستم قدرت، بهطور سنتي با استفاده از معيارهاي قطعي انجام ميپذيرد. با استفاده از اين معيار در نهايت نقاط بهرهبرداري سيستم قدرت به دو دسته داراي امنيت و فاقد امنيت دستهبندي ميشود. اگر در صورت وقوع يک خطاي مشخص، متغيرهاي بهرهبرداري از حدود خود خارج شوند (شرايط فاقد امنيت) لازم است تصميمات پيشگيرانهاي اتخاذ شود تا از امنيت سيستم در صورت وقوع خطا اطمينان حاصل گردد. علاوه بر معيار قطعي جهت تعيين سطح امنيت سيستم قدرت، اخيراً از معيار احتمالاتي و يا معيار بر اساس ريسک استفاده ميشود. ارزيابي امنيت بر اساس ريسک، بر محاسبه شاخص ريسک استوار ميباشد.
در اين مقاله شاخصهاي ريسک امنيت استاتيکي و امنيت ديناميکي مطالعه و بررسي شده است. يک شاخص جديد ريسک پايداري گذرا تعريف شده و از آن در تصميمات بهرهبردار استفاده شده است.
بهطور معمول امنيت بهعنوان يک قيد در تصميمات بهرهبرداري در نظر گرفته ميشود. در اين مقاله براي اولين بار، شاخص ريسک امنيت استاتيکي بهعنوان تابع هدف و شاخص ريسک امنيت ديناميکي بهعنوان قيد مسأله برنامهريزي مجدد توليد لحاظ شده است. تصميم بهرهبردار در دو حالت ارزيابي قطعي و ارزيابي بر اساس ريسک مقايسه شده است. متغير حالت بهرهبرداري، ميزان توان اکتيو توليدي نيروگاهها و ولتاژ مرجع ژنراتورها بوده و از الگوريتم بهينهسازي گروهي پرندگان به دليل کارایي بالاي آن جهت رسيدن به نقطه بهينه توليد استفاده شده است. تابع هدف پيشنهادي شامل حداقلسازي هزينه توليد و حداکثرسازي امنيت (حداقلسازي شاخص ريسک امنيت) و قيد مسأله شامل در محدودهبودن شاخص ريسک پايداري گذرا ميباشد. قابليت بالاي روش پيشنهادي بر روي شبکه 24 شين IEEE نشان داده شده است.
پرونده مقاله